żegnać I
rozstając się z kimś, wypowiadać zwyczjowe formuły i wykonywać określone gesty
Ono rozkosz i wita, i żegna z weselem (V) Sędzia, dając dobranoc, żegnał całe grono (VIII) Żegnam was nie na długo (X) I Litwa, co was teraz żegna jak tułaczy, Wkrótce jako zwycięskich swych zbawców zobaczy (X). jedź Wasze, żegnamy (X).
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Życie społeczne ogólnie ↔ Stosunki społeczne ↔ Etyketa, tradycje i obyczaje